Definicja SBD

Sen stanowi 1/3 naszego życia, jest niezbędnym okresem odpoczynku dla organizmów wszystkich ludzi i zwierząt. Eksperymentalne pozbawienie snu, prowadzi do zaburzeń funkcjonowania większości organów, zwłaszcza mózgu. Krótkotrwały brak snu nie pozostawia trwałych skutków zdrowotnych, jednakże deprywacja snu trwająca nieprzerwanie kilka dni – najczęściej kończy się śmiercią. Nie wszyscy ludzie śpią zdrowo. Od 10% do 30% ludzi skarży się na bezsenność, z drugiej zaś strony, około 10% dorosłych w średnim wieku cierpi z powodu nadmiernej senności dziennej. Obie dolegliwości łączą się ze zmniejszeniem zdolności regeneracyjnych organizmu i stopniowym pogarszaniem się zdrowia. Najbardziej niebezpieczne spośród zaburzeń snu są choroby dotyczące nieprawidłowego oddychania w nocy, zwane bezdechami. Bezdech – to zatrzymanie oddychania w czasie snu, trwające najczęściej od kilkunastu do kilkudziesięciu sekund. W czasie bezdechu, dochodzi do szybkiego obniżenia się poziomu tlenu we krwi. Organizm chorego na bezdech, broni się przed uduszeniem poprzez wybudzenie ze snu, które przywraca oddychanie. Wspomniane wybudzenia ze snu często pozostają nieświadome, można je wykryć tylko za pomocą wysoko – specjalistycznej aparatury. Systematycznie pojawiające się niedotlenienie jest powodem głównych dolegliwości i powikłań chorób, zaś towarzyszące bezdechom wybudzenia ze snu, skutkują zmęczeniem i nadmierną sennością w czasie dnia. Ponad 400 tysięcy Polaków cierpi z powodu bezdechu śródsennego, który oprócz rozmaitych niekorzystnych skutków ubocznych, może być przyczyną wielu poważnych chorób, takich jak:

    • nadciśnienie tętnicze i zmiana rytmu pracy serca,
    • niedotlenienie serca powodujące chorobę wieńcową oraz zawały,
    • zaburzenia stężenia cukru i cholesterolu we krwi,
    • udar mózgu,
    • senność i stałe zmęczenie, zasypianie w ciągu dnia np. podczas jazdy samochodem, co w dużym stopniu komplikuje życie chorego.

bezdech1                       bezdech

Typowymi potencjalnymi pacjentami są mężczyźni. Choroba dotyczy ponad 4% mężczyzn i 2% kobiet w grupie powyżej 40 lat. Najczęściej są to osoby otyłe („tłuszcz” wokół szyi), z wrodzonymi lub nabytymi zaburzeniami budowy anatomicznej twarz – czaszki, głośno chrapiące i cierpiące na zmęczenie i senność w czasie dnia, zasypiające wbrew własnej woli.

Bezdech śródsenny (Sleep Disorder Syndrome) jest zaburzeniem czynności oddechowych w czasie snu. Medycynie znane są trzy rodzaje bezdechu:

1. Obturacyjny bezdech w czasie snu (Obstrative Apnea). 


osa
Bezdech obturacyjny jest zaburzeniem czynności oddechowych, polegającym na całkowitym zatrzymaniu przepływu powietrza przez drogi oddechowe, spowodowane chwilowym zamknięciem dróg oddechowych na poziomie migdałków, podniebienia, nasady języka i gardła. Przyczyną obturacyjnego bezdechu śródsennego jest relaksacja mięśniowa w czasie snu (zwiotczenie mięśni), budowa anatomiczna i ujemne ciśnienie w czasie wdechu (tzn. wzrost oporności górnych dróg oddechowych). O obturacyjnym zespole bezdechu można mówić, jeśli zjawisko blokowania przepływu powietrza (indeks – RDI / AHI tzn. średnia częstość bezdechów i spłyceń oddechów w ciągu godziny snu) występuje częściej niż 10 razy w ciągu godziny i trwa dłużej niż 10 sekund. Objawem zewnętrznym bezdechu sennego jest chrapanie, narastające stopniowo w każdym kolejnym cyklu oddechowym, aż do osiągnięcia skrajnej głośności, po czym następuje cisza trwająca 10 – 120 sekund, co oznacza blokowanie przepływu powietrza do płuc. W tym czasie, mimo prawidłowego ruchu klatki piersiowej i brzucha, występuje bezdech śródsenny. Reakcją obronną organizmu na przedłużające się zatrzymanie oddechu są ruchy kończyn i całego ciała. W czasie bezdechu poziom nasycenia tlenem krwi tętniczej (SaO2) obniża się momentalnie z 95% – 99% do poziomu nawet 70%. Bezdech powoduje wzrost skurczowego i rozkurczowego ciśnienia tętniczego krwi nawet o 30%, zaburzenia rytmu serca poprzez cykliczne przyspieszenia i zwolnienia czynności serca.

Objawy bezdechu:

  • ruchy kończyn i ciała jako bodziec do przerwania cyklu bezdechu ból głowy i uczucie zmęczenia po obudzeniu
  • częste nocne oddawanie moczu
  • suchość w gardle, duszności, częste przebudzenia

2. Centralny bezdech w czasie snu (Central Apnea) Polega na braku przepływu impulsów nerwowych do mięśni oddechowych, co powoduje zatrzymanie w czasie bezdechu ruchów klatki piersiowej i brzucha (przepony). Charakteryzuje się brakiem ruchów oddechowych klatki piersiowej i brzucha oraz brakiem przepływu powietrza w drogach oddechowych, trwającym dłużej niż 5 s i spadkiem saturacji co najmniej o 4%.

3. Mieszany bezdech w czasie snu (Mix Apnea) Łączy w sobie objawy bezdechu śródsennego centralnego i obturacyjnego. W czasie pojawienia się bezdechu mieszanego, jest przerwa w chrapaniu i przepływie powietrza do płuc oraz brak ruchów klatki piersiowej i brzucha.

Dlaczego chrapiemy?

Chrapanie jest zjawiskiem akustycznym, powstającym podczas snu w wyniku wibracji miękkich tkanek w obrębie gardła środkowego, przy niecałkowitym zamknięciu górnych dróg oddechowych. Inne dźwięki powstające w czasie snu, jak „pufanie”,dmuchanie, syczenie czy świszczenie – powinny być określane tym terminem.
Chrapanie występuje szczególnie często lub nasila się u osób otyłych oraz po wypitym alkoholu. Otyłość sprzyja chrapaniu w wyniku mechanicznej ciasnoty na szyi, zmniejszającej drożność górnych dróg oddechowych. Jeśli obwód szyi (numer kołnierzyka koszuli) jest większy niż 42 cm, chrapanie (i bezdechy) jest wielce prawdopodobne. Alkohol nasila chrapanie poprzez zwiotczenie mięśni, m.in. mięśni budujących ściany gardła. Zmniejszone jest też napięcie języka, który w pozycji leżącej swoim ciężarem naciska na tylną ścianę gardła i powoduje zmniejszenie jego drożności. Alkohol ponadto tłumi mechanizmy obronne, wiodące do wybudzenia organizmu w czasie bezdechów.
Istotnie na chrapanie wpływa też pozycja ciała podczas snu. Spanie na plecach wyraźnie nasila chrapanie, co wynika z opadania języka pod wpływem jego własnego ciężaru i tym samym zamykanie drogi oddechowej. Obrzęk błony śluzowej ma istotne znaczenie dla wystąpienia chrapania.

Diagnostyka SBD

RespiCare – Firma medyczna do diagnostyki i leczenia zaburzeń oddychania w czasie snu.

W metodach diagnostycznych służących badaniu i ocenie zaburzeń oddychania w czasie snu „SBD”, używany jest indeks RDI lub AHI (Respiratory Distrurbance Index lub Apnea Hypopnea Index), określający średnie występowanie epizodów bezdechu „apnea” i spłyceń oddechów „hypopnea” w ciągu 1 godziny snu. O bezdechu „Apnea index” można mówić, jeśli zjawisko blokowania przez górne drogi oddechowe przepływu powietrza do płuc – trwa dłużej niż 10 sekund i spadek saturacji wynosi co najmniej 4%. Przez „hypopnea” rozumie się ograniczenie przepływu powietrza przez górne drogi oddechowe o co najmniej 50 (30)% w stosunku do normalnej objętości oddechowej, trwające dłużej niż 10 sekund oraz wywołuje spadek saturacji co najmniej o 4 (3)%. Wartości RDI > 5 (10) pozwala na rozpoznanie zespół obturacyjnego bezdechu sennego, który dzieli się na lekki (RDI < 15), umiarkowany (RDI < 30) i ciężki (RDI > 30).

Rozpoznanie obturacyjnego bezdechu sennego opiera się na:

    • Skala senności/Eporth (wywiad – ankieta) – pozwala na zakwalifikowanie pacjentów do grupy ryzyka
    • Pulsoksymetria – zapis trendu saturacji podczas snu. Metoda mało obiektywna, nie pozwala na rozróżnienie rodzaju bezdechu (obturacyjny lub centralny).
    • Aparat jednokanałowy/dwu kanałowy do rejestracji SpO2, przepływu powietrza i chrapania, w celu wstępnej diagnostyki zaburzeń oddychania w czasie snu, przy wykorzystaniu kaniuli nosowej.
    • Badania przesiewowe (ambulatoryjne) – umożliwiające wielokanałową rejestrację i analizę parametrów takich jak: przepływ powietrza, chrapanie, ruchy oddechowe klatki piersiowej i brzucha, SpO2, częstotliwości rytmu serca HR, położenia ciała, aktywności nóg i innych. Badania te można wykonać zarówno w warunkach klinicznych i domowych, pod nieobecność personelu obsługującego aparat. Metoda ta jest tania i prosta, np. aparaty Embletta, umożliwiają analizę bezdechu (OA, CA, MA), desaturacji SaO2 indeks, korelacji indeksu RDI z indeksem desaturacji, zmienności HR w czasie snu, analizę chrapania, zależności bezdechu od pozycji ciała oraz obliczenia indeksów AI, HI, RDI i BMI
    • Badania polisomnograficzne PSG są dokładniejsze, ale kosztowne – (Embla REMLOGIC)  umożliwiają rejestrację danych fizjologicznych (tj.: EEG, EOG, EMG) pozwalających oceniać struktury snu i jakość snu (REM, NREM (I, II, III, IV fazy NREM), Wake) oraz mikro przebudzeń  oraz rejestrację parametrów kardiologicznych oddechowych jak w badaniach przesiewowych: przepływ powietrza, chrapanie, ruchy oddechowe klatki piersiowej i brzucha, SpO2, częstotliwości rytmu serca HR, położenia ciała, aktywności nóg i innych. Te badanie mogą być przeprowadzone pod nadzorem personelu medycznego albo w warunkach domowych.

a3